Onderweg
‘Wat is het toch heerlijk om een aantal etappes van het Pelgrimspad achter elkaar te lopen en dan te overnachten in een Bed and Breakfast’. Met een mok heerlijk geurende Jasmijnthee loop ik de tuin in en ga op de bank zitten. Ik merk dat ik moe ben. Logisch want de laatste tijd is best een intensieve periode geweest. Terwijl de thee trekt, scroll ik nogmaals door mijn foto’s van de laatste etappe. Van alleen al het kijken naar de foto’s en het plannen van de volgende wandelingen, krijg ik energie. Het talent van de ‘Momentgenieter’ schiet vanzelf aan, ik hoef er helemaal niks voor te doen. Ik heb nu al zin om de volgende twee etappes te lopen.
Mijn telefoon bliept. Ik zie dat er een reactie is van de B&B, waar ik nog geen twee uur geleden een reserveringsaanvraag voor een overnachting gedaan heb. Fijn dat ze zo snel reageren.
Meteen open ik de mail en zie dat het onderwerp ‘Helaas geen beschikbaarheid, we zijn volgeboekt!’ is.
‘Hè, lees ik dat nu goed?’ Snel lees ik verder:
Beste Natalie Zuidam,
Bedankt voor uw reserveringsaanvraag. Helaas zijn we volgeboekt in de door uw gewenste periode..
Wij hopen u een andere keer in onze B&B te mogen begroeten!
Hartelijke groet,
‘Hè, hoe kan dat nou?’ Op de website van Bed and Breakfast staat dat de aangevraagde periode wel beschikbaar is. Waarschijnlijk is net iemand anders mij voor geweest. ‘Oké wat nu?’ Ik heb wel heel veel zin om het Pelgrimspad te vervolgen. Ik zoek op mijn telefoon naar andere overnachtingsplekken, maar die blijken op dat punt van de route niet echt in de buurt te zijn. Ik kan natuurlijk wel een andere datum gaan lopen. Ik kijk in mijn agenda en mail terug dat ik het natuurlijk jammer vind om te lezen dat overnachten niet mogelijk is en vraag of een andere datum misschien wel uitkomt. En dan blijft het stil…
Ook bij mij, ‘de Momentgenieter’ in mij gaat razend snel uit. Ik voel de energie en de voorpret die het voorbereiden mij geeft zo uit mij wegstromen. Ik baal, dan maar geen etappes van het Pelgrimspad lopen. ‘Maar wat dan wel?’ Ik laat het voorlopig voor wat het is en ga naar buiten.
Herkenbaar?
Baal je ook zo wanneer je met veel plezier activiteiten aan het plannen bent en dan blijkt dat ze niet door kunnen gaan? Het moet haast wel dat je dit herkent, de afgelopen twee jaar tijdens de pandemie hebben we weinig activiteiten kunnen ondernemen. En plannen maken was er al helemaal niet bij. In deze periode was het echt kijken naar wat wel mogelijk was. Zelf de slingers ophangen om zo toch een beetje je batterij op te laden.
‘Zelf de slingers ophangen’, wat een prachtige uitdrukking is dit eigenlijk. Het betekent dat je zelf iets kan doen om iets van de situatie te maken. En als je er zelf iets aan kan doen dan heb je er invloed op. Natuurlijk zijn er factoren waar je geen invloed op hebt, dan nog kan je zelf kiezen hoe je er mee omgaat.
Dromen durven doen
Als ik in het buitengebied loop besef ik dat ik ook dit keer weer een keuze heb. Ik kan blijven balen en afwachten of ik kan kijken naar andere mogelijkheden. Terwijl ik naar het strandje loop mijmer ik wat:
Het wandelen van de Comino naar Santiago de Compostela staat al heel lang op mijn wensenlijstje. Toch is het er nog steeds niet van gekomen. Ik denk dat het iets te maken heeft met ‘Dromen, durven, doen’. Om in mijn eentje deze langeafstandswandeling te gaan maken is behoorlijk uit mijn comfortzone stappen. Sinds kort durf ik trouwens wel te zeggen dat ik onderweg ben. Ik volg rood-witte markeringen.
In de voorjaarsvakantie ben ik gestart met het wandelen van etappes van het Pelgrimspad in het Groene Hart. Gewoon om eens te proberen en te ervaren hoe het is om helemaal alleen onderweg te zijn. Dichtbij huis beginnen maakte dat ‘Dromen, durven, doen’ werd. Nog drie dagen lopen dan ben ik in Den Bosch. Daarna is het op naar Maastricht en in mijn gedachte ben ik heel stiekem al onderweg naar Santiago.
Maar nu is er een weg afgesloten voor het Pelgrimspad, de B&B is niet beschikbaar. Mijn navigatie vraagt om een routeherberekening. Het komt vast goed, er zijn tenslotte meerdere wegen die naar Rome, of in dit geval Maastricht, leiden.
Cirkel van invloed
Eenmaal aangekomen op het strandje in het buitengebied blijf ik staan en kijk naar de meeuwen op het water. Waarom ben ik eigenlijk begonnen met het lopen van etappes van een langeafstandspad? Is het voor mij belangrijk om het eindpunt te bereiken of gaat het mij om wat anders? Wat wil ik bereiken met het lopen van de etappes, wat is mijn doel?
Het wordt koeler, de wolken trekken voor de zon. Ik realiseer mij dat het weer ook zoiets iets is waar ik geen invloed op heb. Net zoals de volgeboekte B&B, daar heb ik ook geen invloed op.
Met een stok teken ik een cirkel in het zand op het strandje en verzamel een aantal steentjes. Drie steentjes leg ik buiten de cirkel. Deze staan voor ‘de volgeboekte B&B, het weer en vrije dagen om te wandelen’. Allemaal zaken waar ik geen of heel beperkt invloed op heb. Het zijn dingen die ik los kan laten, het is zoals het is.
Veel fijner vind ik het om na te denken over waar ik wel invloed op heb. Wat maakt nou dat ik de komende periode weer wil gaan wandelen? Ik kan er tenslotte ook voor kiezen om thuis te blijven. Wandelen is voor mijzelf zorgen, ik kom tot rust en laad er mijn batterij mee op. En dat is precies waar ik nu behoefte aan heb.
Ik kan kijken naar andere etappes met mogelijkheden om te overnachten of zelfs een ander langeafstandspad is mogelijk, bijvoorbeeld het Pieterpad! Ik leg de steentjes stuk voor stuk in de cirkel. Deze steentjes symboliseren waar ik wel invloed op heb.
Dromen durven doen wat bij je past
Terwijl ik naar de cirkel kijk voel ik een glimlach op mijn gezicht verschijnen. Het Pieterpad is zo’n gek idee nog niet. Ik hoef niet perse alles via een vastliggend plan te doen. Het gaat mij niet zo zeer om het eindpunt. Waar het mij vooral om gaat is het onderweg zijn, genieten van de wegen die ik bewandel. Het is ‘Dromen, durven en doen wat bij mij past’.
En wat anderen daarvan denken? Daar heb ik geen invloed op. Ik kijk naar het laatste steentje in mijn hand en leg het buiten de cirkel.
Doen wat bij je past
Doen wat bij je past heeft alles te maken met het kennen van je talenten. Heb je bijvoorbeeld het talent van de van de ‘Bewuste Beweger’ gecombineerd met de ‘Planmaker’ dan zou de keuze om etappes van een ander langeafstandspad te lopen waarschijnlijk veel minder goed bij je passen. De kans is groot dat je er onrustig van wordt of er zelfs stress van krijgt. En dat terwijl je tot rust wil komen en je batterij wil opladen.
Op dit moment is het voor mij een prima keuze. De ‘Bewuste Beweger’ en de ‘Momentgenieter’ kunnen hier samen floreren. Samen zorgen ze ervoor dat na een intensieve periode mijn batterij oplaadt en dat is mijn doel.
Talentcoaching in de natuur
Misschien heb je ook wel eens gewerkt met de Cirkel van invloed van Covey voor het versterken van je persoonlijk leiderschap. Tijdens talentcoaching in de natuur is dit één van de oefeningen die ik in kan zetten, als dit bij je vraag past. De oefeningen versterken we door ook te kijken naar je talenten. Juist deze combinatie maakt dat je makkelijker keuzes kunt gaan maken, keuzes die echt bij je passen.
Ben jij iemand die zich graag blijft ontwikkelen? Ben je nieuwsgierig naar wat het kennen van je talenten je extra kan brengen? Wil je weten hoe ik nuttig voor je kan zijn? Neem gerust vrijblijvend contact met mij op voor een kennismakingswandeling, dan onderzoeken we samen wat ik hierin voor je zou kunnen betekenen. Daarna kan jij nadenken of dit passend voor je is. Je bent van harte welkom in ‘mijn buitenkantoor’. Waar dat buitenkantoor is, spreken we samen af.